Боиси сарфарозист, ки дар пешрафти Тоҷикистони соҳибистилол ҷавонон нақши арзанда ва саҳми созанда доранд. Маҳз бо назардошти ин, соли 2017 дар Ватанамон Соли ҷавонон эълон гардид ва тадбири мазкур дар татбиқи сиёсати давлатӣ вобаста ба дастгирии насли ҷавон нақши муҳим бозид.

    Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатиашон ба Маҷлиси Олии кишвар бо зикри иштироки фаъолонаи онҳо дар маъракаҳои муҳими давлативу ҷамъиятӣ ва корҳои ободониву бунёдкорӣ ҷавононро бори дигар неруи созанда ва пешбарандаи ҷамъият арзёбӣ карданд.

    Махсус таъкид гардид, ки ғамхориҳои давлату Ҳукумат танҳо барои  соли муайян пешбинӣ нашуда, баръакс ҳалли масоили вобаста ба насли наврасу ҷавон минбаъд низ яке аз самтҳои муҳимтарини фаъолияти хоҳад буд.

    Имрӯз, дар марҳилаи ҷаҳонишавии давлатҳову тамаддунҳо, тағйирёбии вазъи сиёсӣ ва иқтисодиву амниятии ҷаҳон лозим аст, ки худи ҷавонон ташаббускори амалҳои созанда бошанд, зиракии сиёсиро аз даст надода, ба муқобили зуҳуроти номатлуб мубориза баранд. Албатта, дар ин радиф аз онҳо омода будан ба ҳифзи амнияти ҷомеа ва давлат, гиромӣ доштани таъриху фарҳанги халқ ва саъю талош барои пешрафту ободии минбаъдаи Ватан низ тақозо мешавад.

    Падидаи ҷолиб он аст, ки аксари кулли ҷавонони саодатёри Тоҷикистон бо дарки масъулият, ҳисси баланди ватандӯстӣ, ифтихори миллӣ ва номуси ватандорӣ ҷиҳати расидан ба ҳадафҳои олиашон саъю талоши созанда мекунанд. Муассифона, дар ин миён боз чун хор дар гулистон нафароне ҳастанд, ки бо иқдомҳои ношоиста, амалҳои носавоб ва ниятҳои нопокашон ба номи ҷавонони Тоҷикистон доғ меоранд. Далели ин гуфтаҳо изҳороти Анҷумани озодадешагони Тоҷикистон мебошад, ки чанде пеш тариқи воситаҳои ахбор расонаӣ гардид.

    «Ҳафт бор чен куну як бор бур!» гуфтаанд хирадмандон. Ин панди онҳо маънои онро дорад, ки инсон пеш аз даст задан ба ягон амал бояд аввал нақшаву нияташро хуб дар мизони андеша баркашад. Фикр кунад, ки ин амалаш бо кадом мақсад аст, чӣ натиҷа медиҳад ва оқибати он чӣ мешавад. Агар аз иқдому ташаббуси мо манфиате ба аҳли ҷомеа расад, албатта, он қобили пайравию дастгирист. Вагарна, чуноне ки мегӯянд, бадхоҳи касон ҳеҷ ба мақсад нарасад ва инсони бадхоҳу бадкор на ба халқ писанд асту на ба Худо.

     Тоҷикистон дар оғози солҳои соҳибистиқлолӣ ба гирдоби низоъҳои дохилӣ кашида шуд, ки то ҳол оқибатҳои ногуворашро дар ҳаёти рӯзмарраи худ эҳсос менамоем. Он бесарусомониҳо рушду нумуи Ватанамонро ба даҳсолаҳо қафо партофт, миллиардҳо доллар ба хоҷагии халқ зиён расид. Мутаассифона, талафоти ҷонӣ ҳам кам набуд.

Таърих гувоҳ аст ва насли миёнсолу калонсол хуб медонанд, ки ҷанги шаҳрвандӣ дар диёри мо аз ҳамин гуна шиорпартоиҳо, даъватҳои зиддиинсонӣ, изҳороту муроҷиатҳо, майдоннишинию бегонапарастии як зумра нафарони ба гуфти худашон демократ, ислоҳотталаб, навҷӯву навгаро ва дилсӯзи халқу Ватан оғоз ёфт. Аммо ҳамин ки оташи ҷанг фурӯзон шуд, онҳо худро мисли муш ба сӯрохиҳо кашиданд, ҷони худро гирифта гурехтанд, ҳаволаи ҳазорон нафар бегуноҳонро ба Худо карданд.

    «Баҳс омад – наҳс омад»-ро оқилон беҳуда нагуфтаанд. Ин сухани кӯтоҳ ҳикмати бузургеро дар худ нуҳуфтааст. Яъне дар куҷое, ки ҳамдигарнофаҳмӣ ва тафриқаандозӣ ба миён омад, оромию осоиш, тинҷиву амонӣ ва серию фаровонӣ аз он ҷо кӯч мебандад. Ва чуноне, ки аз  изҳороти «равшанфикрон» маълум мешавад, имрӯз боз як зумра сиёҳкорон, ватанфурӯшон, бадхоҳон ва душманони сулҳу ваҳдати сартосарии мо мехоҳанд аз рӯи ҳамон сенарияи куҳна амал намуда, ҳаёти осоиштаи моро халалдор намоянд. Камбудию норасоиҳои ҷузъие, ки дар зиндагии аҳли ҷомеа ҷой доранд, байрақи дасти онҳост. Шахси ноогоҳ дар ибтидо гумон мекунад, ки мақсад аз даъвату муроҷиатҳои ин тоифа бартараф намудани мушкилоту муаммоҳои рӯзгори халқ ва ислоҳи вазъияти ҷойдошта аст. Лекин таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки чунин «ташаббусҳо» танҳо обро лой кардану моҳӣ доштан мебошад. Агар зиндагиномаашонро таҳлил намоед, ба хубӣ аён мешавад, ки чунин ҷавонони «дилсӯзи халқу Ватан» дар асл барои ободии диёр ва ба зиндагии шоиста расидани мардум коре накардаанд. Балки худ бори гарони гардани дигарон ҳастанд. То имрӯз касе аз онҳо манфиате надидаанд.

     Ба гуфти шоир:

                             Бузургӣ саросар ба гуфтор нест,

                             Дусад гуфта чун ним кирдор нест.

     Шиорпартоиву даъвати бадхоҳона, изҳороту муроҷиати ғаразнок аз дасти ҳама меояд, кори душвор нест. Масъалаи асосӣ он аст, ки мо баҳри таъмини саодати аҳолӣ ва ободонии диёрамон чӣ кореро анҷом додаем ё ба анҷом мерасонем.

     Зиндагӣ маҷмӯаи бешу камист. Ҳатто дар пешрафтатарин кишварҳо дар рӯзгори сокинон муаммою мушкилоти ҳалталаб мавҷуданд. Мардуми рус мақоле доранд, ки Москва дар як рӯз сохта нашудааст. Яъне иҷрои ҳар кор, ислоҳи ҳар камбудиву норасоӣ муҳлати муайянро тақозо менамояд.

     Дар давоми солҳои соҳибистиқлолӣ дар Тоҷикистон чунон корҳои бузурге ба анҷом расиданд, ки дар давоми зиёда аз 70 соли мавҷудияти Иттиҳоди Шӯравӣ нарасида буданд. Новобаста ба ин Пешвои муаззами миллат дар Паёми навбатиашон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон баён доштанд, ки «бо  вуҷуди ҳамаи дастоварду пешравиҳо  дар назди мову шумо ҳанӯз ҳам мушкилоту масъалаҳои зиёди ҳалталаб қарор доранд». Ва имрӯз вақти он аст, ки бо муттаҳидӣ дар атрофии Сарвари давлат Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон мо аз пайи ислоҳи ҳамон мушкилоту масоили ҳалталаб шавем. Вагарна бо қабули муроҷиатномаю изҳорот, даъватҳои барқасдонаю душманонаи бадхоҳони давлату миллат мурод ҳосил намешавад.

    Насли наврасу ҷавон табақаи осебпазир маҳсуб мешаванд. Ба ин мазмун, ки душманону бадхоҳон, тундгароёну мансабхоҳон аз содагӣ, дилсофӣ, камтаҷрибагӣ ва ноустувории онҳо истифода бурда, нақшаҳои нопокашонро амалӣ карданӣ мешаванд. Аз ин рӯ, насли миёнсолу калонсолро лозим аст, ки сади ин роҳ шаванд, нагузоранд, ки фарзандонашон ба роҳҳои бад рафта, ба доми чунин афроди нопок гирифтор шаванд.

     Даъватамон аз насли наврасу ҷавон бошад, ин аст, ки ҳушёрии сиёсиро аз даст надиҳанд. Чуноне доноён мегӯянд, «кӯр асояшро як бор гум мекунад». Солҳои 90-уми асри гузашта бояд барои ҳар нафар сабақ ва дарси ибрат бошад. Онҳо бояд тибқи ин фармудаи шоир амал намуда, зиндагии шоистаи хешро таъмин намоянд:

                       Як ҷавоне шав, ки байни халқ боло карда сар,

                       Бо сарафрозӣ падар гӯяд, ки ман дорам писар.

                     Халқ гӯяд: Ҷон йигит ҳастӣ, шавад умрат дароз,

                       Хок гирӣ, зар шавад, раҳмат ба устоду падар!

Исфандиёр Рофиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 03 сентябри 2021

Дида шуд: 733 маротиба

Фарзанд неъмат ва амонатест аз Оллоҳи бузург барои ҳар падару модар, бояд аз ин неъмат самаранок истифода кард ва ба амонат хиёнат накард. Ин неъмат ба ҳар шахс сазовор намегардад ва ҳар шахс ҳам амонатдори хуб нест.

          Вақте кӯдак ба дунё меояд маъсуму зебо поку беолоиш аст. То ба роҳ даромадан то сухан кардан, умуман то бузург шудан ихтиёри ӯ дар дасти волидонаш аст, хоҳ ӯро ба роҳи рост ҳидоят кунанд хоҳ аз ташвиши зиндагӣ ва беаҳамияти ҳар гунае, ки ҳаст ба воя расад. Кӯдакон як хислати аҷоиб доранд, пайрави ба бузургон мекунанд фақат аз мо бузургони оила вобаста аст, ки чи гуна рафтор кунем. Чун рафтори мо метавонад онҳоро тарбия кунад. Бузурге гуфтааст:

          Меҳрубониро ба ман гуфтори модар ёд дод,

          Хоксориро зи рафтори падар омӯхтам.

       Ин гуфтаҳо бисёр маънии бузург дорад, воқеан ҳар коре, ки мо мекунем ва ҳар сухане, ки мо мегӯем боиси ба ин ё он роҳ рафтани наврасонамон мегардад. Пеш аз ба дунё омадани тифл ҳама шароитҳояшро фароҳам мекунем либосҳои гаронбаҳо, асбобҳои бозию дигару дигар...  . Вале боре ҳам фикр намекунем,ки ӯро чи гуна тарбия мекунем. Дар ҳақиқат тарбияи фарзанд кори осон нест заҳмату кӯшиши зиёдро талаб мекунад. Аммо ҳамин заҳмату кӯшишҳо натиҷаи беназир дорад, вақте фарзанди мо  аз хурди бо ахлоқи ҳамида ва рафтори намунавӣ ба камол мерасад. Дар масъалаи тарбияи кӯдак, бояд аз ҳамон рӯзе, ки чашм ба олами ҳасти кушод тарбияи ӯро оғоз намоем. Тифлакон зеҳни тезу бурро доранд дар баробари ин майнаи тоза, аввал бояд тарзи салом додан, барои коре, ки мекунад иҷозат гирифтан, яъне дар мадди аввал одобу рафтор, баъдан вақте ки бузургтар шуд илмҳои динию дунявиро омӯзонем, зеро донише, ки дар кӯдаки омӯхта мешавад мисли нақше, ки дар рӯи санг кашида шудааст, ҳатто сахттарин селу борон ҳам онро шуста наметавонад. Асоситарин чизе, ки барои тарбияи кӯдак таъсири бевосита мерасонад ин муҳити оила мебошад. Чун ҳар воқеаву ҳодиса ва ҳар гуфтору рафторе, ки дар муҳити оила ҳаст кӯдак ҳамингуна барои худ қабул мекунад.              

        Аз соли 2011 инҷониб Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон"Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд" қабул гардида амал карда истодааст. Мақсади қонуни мазкур пурзӯр намудани масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд дар рӯҳияи инсондӯстӣ, ифтихори ватандорӣ, эҳтироми арзишҳои миллӣ, умумибашарӣ ва фарҳангӣ, ҳифзи ҳуқуқу манфиатҳои фарзанд мебошад.

        Инҷо ҳамсуҳбат шудем бо модаре, ки соҳиби се фарзанд ҳастанд. Сокини шаҳри Хуҷанд  Парвина Шокирова ҳангоми суҳбат бо ин модар пай бурдем , ки аз сабаби тангии тангии шароити иқтисодӣ ва иҷоранишинӣ маҷбур ҳастанд дар баробари шавҳар худ низ кор кунанд ва қуттии лоямуте ба даст оранд. Мегӯянд вақте бачаҳо ба мактаб мерафтанд бенигарони ба кор мерафтам, чун баъд аз нисфирӯзӣ ба вазифаҳояшон машғул мешуданду бо ҳамин бегоҳ мешуд. Аммо айниҳол, ки таътил оғоз шуд ин модарро нигарон кардааст, чунки фарзандонашон аз субҳ то бегоҳ дар хона ҳастанд. Ҳарчанд модар таъкид менамоянд, ки китоб хонанду соати муайяне оинаи нилгун тамошо кунанд, вале эҳтимоли дур мондани фарзандон аз тарбия вуҷуд дорад .

           Тавре дар суҳбат мураббияи кӯдакистони "Парвози тобон" Мақсудова Маҳбубахон иброз дошт, таваҷҷӯҳи хосаи Сарвари давлат дар мавриди баланд бардоштани тафаккуру дониши кӯдакон ва омӯзондани забонҳои русиву англисиро дар мадди аввал гузошта, фаъолият намуда истодаанд. Боз ҳангоми суҳбат иброз доштанд, ки кӯдак ҳама вақт кӯдак аст, фикри худашро дорад, орзуҳои зиёд дорад. Бояд ҳангоми суҳбат бо кӯдакон то охир ба гуфтаҳояшон гӯш диҳем, чунки гӯш кардани мо, ҳам волидону ҳам мураббияҳо ба кӯдак нерӯ мебахшад. Бо ҳамин тарзи озод баён карданро меомӯзад. Вақте ба суханҳои кӯдакон аҳамият намедиҳем ва ё фурсати сухан кардан намедиҳем онҳо то охири умр дар назди ҳама худро заифу нодаркор ҳис мекунанд ва озод сухан карда наметавонанд.

         Дар ҳақиқат озодандешӣ ва озодбаёнӣ кафолати пешрафти ҳар шахс аст.

        Мувофиқи таълимоти Добрович дар илми психология якчанд намуди тарбия вуҷуд дорад. Ҳар як намуд ҷиҳатҳои мусбӣ ва манфии худро дорад. Тарбияи васояткунӣ, ҷиҳатҳои манфии ин намуди тарбия ба мустақилиятнокӣ ба қавӣ будани иродаи кӯдакон ё ки ба худбоварии онҳо монеа эҷод мекунад. Яъне аз ҳад зиёд васоят кардан эрка кардан ҳиссиёти тайёрхуриро ба вуҷуд меорад, ки ин дар оянда ба ҷамъият мутобиқ шудани кӯдак халал мерасонад. Вақте ба воя мерасад хусусиятҳои шахсии ӯ ташаккул намеёбад, зеро то ин дам волидон ӯро таъмин карданд. Ҷиҳатҳои мусбии намудҳои тарбия ҳамаи шароитҳои кӯдак фароҳам оварда мешавад.

          Дигар намуди тарбия ин назорати сахт мебошад, яъне ҳар амале, ки кӯдак анҷом медиҳад таҳти назорати сахт аст. Дар натиҷаи доимо дар назорати сахт будан дар вуҷуди бача ҳисси тарс, ҳамавақт иҷрои кор ё амале мавҷуд аст. Ҳарду намуди тарбия сарҳади мебошанд, яъне аз ҳад зиёд васоят кардан ва ё аз ҳад зиёд эрка кардан натиҷаи якхела медиҳад.

       Боз дигар намуди тарбия ин бефарқиятӣ, яъне умуман ба кӯдак эътибор дода намешавад. Ин гуна кӯдакон вақте бузург мешаванду худ роҳи зиндагиро меёбанд, оянда барои падару модарашон ягонхел ғамхориву меҳрубониро зоҳир карда наметавонанд, зеро аз хурди ин муҳитро надидаанд.

       Тарбияи ҳамкорӣ ин намуди беҳтарини тарбия аст. Дар муҳити оила ғамхорӣ нисбати кӯдак муносибати хуби аҳли оила, кӯдаке, ки дар ин муҳит ба воя мерасад дар вай ҳисси ғамхорӣ, меҳрубонӣ, инсондӯстӣ ташаккул меёбад.

        Тарбия ин раванди дуру дароз аст барои ҳамин ҳам ҳар як волидон бояд андеша кунанд, ки чигуна тарбия карда истодаем ва чи гуна натиҷа медиҳад. Аз нав тарбия ё ислоҳ кардани кӯдак бисёр вақт ғайриимкон мебошад. Арзишҳои асосие, ки дар кӯдак ташаккул меёбад ҳамааш аз оила сарчашма мегирад. Мактабу кӯдакистонҳо бошад воситаи ёрирасон ба ҳисоб меравад, қайд намуданд сармуаллимаи кафедраи психологияи иҷтимоӣ ва касбӣ факултети психология ва таҳсилоти томактабии МДТ ДДХ ба номи академик Б.Ғафуров Раҳимова Муҳаррам.

       Воқеан дар ташаккул ва рушди кӯдакону наврасон оила зина ва сарчашмаи аввалин мебошад. Барои ҳамин ҳам бояд ҳар яки мо кӯшиш кунем то фарзандони ростгӯю ростқавл тарбия намоем.  Аксарият дурӯғ гуфтани кӯдаконро амри оддӣ мешуморанд гӯё кӯдак асту боке надорад дар асл чунин нест. Кӯдак замоне дурӯғ мегӯяд, ки таваҷҷӯҳи бузургон ба ӯ кам шавад. Вақте дид касе ба ӯ диққат намекунад бо дуруғ мехоҳад таваҷҷӯҳи дигаронро ба худ ҷалб кунад.  Пеш аз ҳама бояд ба кӯдакон омӯзонем, ки дурӯғгӯи чи гуна хислати бад аст... .Чун мегӯянд фарзанде, ки аз хурди бо ахлоқи ҳамида бузург мешавад обрӯи волидонаш мегардад.

Н. Машарипова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Нашр шуд: 03 сентябри 2021

Дида шуд: 760 маротиба

         Бо  шарофати татбиқи пайгиронаи сиёсати сулҳҷӯёна ва  ваҳдатгароёнаи Асосгузори сулҳу ваҳдати  миллӣ-Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Ҷумҳурии тозаистиқлоли мо аз вартаи ҳалокату нобудӣ раҳо  ёфтаву тоҷикон як ҷо сарҷамъу муттаҳид гаштанд, дар саросари Тоҷикистон сулҳу  субот ва ризоияти миллӣ пойдор гардид.

         Ба сари қудрат омадани фарзанди дилсӯзу худогоҳ, хирадманду адолатгустар, фарзонаву поксиришт, парчамбардори нангу номуси миллӣ, посдори ваҳдату ягонагӣ, сармеъмори кохи дӯстиву бародарӣ, Сарвари ҷонфидову марди оқил- Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сабаб шуда, ки сулҳу субот ва ризоияти миллӣ барқарор гардад, зеро маҳз сафару гуфтушунидҳои оқилона бо роҳбарони давлатҳои дахлдор, гурӯҳҳову нерӯҳои мухталиф ва размандаи дохилӣ, музокиротҳои дурандешонаву ҳадафманди бисёркарата боис ба он гашт, ки сулҳ маҷрои хешро дарёбад, кинаву кудурат аз байн биравад.

         Бояд тазаккур дод, ки рисолати олӣ ва меҳвари фаъолияти Раиси муаззами ҲХДТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон хидмат ба миллату Ватан буду ҳаст, зеро халқ бар он бовар аст, ки барқарор шудани сулҳу амонӣ ва ризоияти миллӣ аз нодиртарину бузургтарин хидмати Пешвои миллати мо муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон маҳсуб меёбад.                                   Маҳз барномаҳои комилан нави сиёсиву иҷтимоии Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон бо сарварии Президенти кишвар тавонист, Тоҷикистонро чун давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ягонаву ҳуқуқбунёд дар байни давлатҳои муқтадир муаррифӣ намояд.

         Иродаи бузурги ватанхоҳию ватандории Пешвои миллат буд, ки имрӯз давлатдории навини тоҷикон дар чорчӯбаи низоми  ягонаи демократӣ фаъолият намуда, Тоҷикистонро то ба узвияти Созмони умумиҷаҳонии савдо ва бо иқтисоди ҷаҳонӣ пайванди ногусастанӣ дод.

         Аз тарафи дигар, мақоми ҷаҳонӣ пайдо кардани ёдгориҳои таърихӣ ва расму ойини тоҷикон- таҷлили байналмилалии Наврӯзи Аҷам, татбиқи барномаи густурда ва пурвусъати «Об барои рушди устувор, 2018-2028», ки бо ташаббуси беназири Президенти Ҷумҳурии Тоҷикисмтон дар саросари ҷаҳони мутамаддин ҷараён дорад, аз намунаи ибтикоротест, созанда ва тамаддунофар.

         Лозим ба ёдоварист, ки  дар меҳвари сиёсати Президенти Тоҷикистон  инсон чун нодиртарин мӯъҷизаи офариниш ва орзуву ниятҳо, кушишҳояш баҳри зиндагии шоиста  қарор дорад. Ва ин ҳама саодатмандӣ, пирӯзиҳо асос бар риояи қонунҳои конститутсионӣ такя намуда, дар қатори давлатҳои мутараққии ҷаҳон нақш ва нуфузи беандоза пайдо кардани Тоҷикистон сабаб шуда, ки боиси ифтихори мардуми сарбаланди Тоҷикистон гардидааст.

Ходими намоёни давлатию ҷамъиятии Тоҷикистон Абдумаҷид Достиев дар китоби «Истиқлолияти Тоҷикистон ва сабақҳои он» дар мавриди хидматҳои шоистаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар раванди таҳкими ваҳдати миллӣ ва эҳёи Тоҷикистон ба тариқи зерин ибрози андеша менамояд, ки имрӯз  ба тафаккури хонандаи ҳушёру зирак ва хушзеҳн овардани онро хеле зарур ва ҳатмӣ мешуморем: «Ҳукумати Раҳмонов Эмомалӣ Шарипов тамоми чораҳои ба ҳам овардани миллатро меҷуст ва дар ин роҳ аз ҳазору як чораҳои кӯчактарин яке ин буд, ки намояндагонашро ба назди роҳбарони хурду бузурги фирориён ё мухолифин ба гуфтушунид мефиристод. Ҳамаи ин боис шуду 35 нафар намояндагони фирориёнамон, бо сардории марди фозил, қаҳрамони меҳнат Талбак Садриддинов, писараш Сайнуриддин аз Афғонистон ба Ватан баргаштанд, то бубинанд, ки вазъи кишвар ором  аст вар афта дар ин бора ба фирориёнамон, ҳақиқати ҳолро бифаҳмонанд ва онҳо ба Ватанашон баргарданд. Ин гурӯҳ зиёда аз як ҳафта саросари водии  Вахшро дида ба Афғонистон баргаштанд.Имрӯз бояд гуфт, ки дар он рӯзҳо ин амрро ба ҷо овардан қаҳрамоние беш буд.                                Дар маҷмӯъ, ваҳдати кулли тоҷикон сарчашмаи соҳибистиқлолӣ аст. Сарфи назар аз маҳаллу миллату мазҳаб муттаҳид сохтани ҳамаи халқҳои Тоҷикистон мақсаду мароми Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон бо сарварии Раиси ҳаракати ваҳдати миллӣ ва эҳёи Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон буду ҳаст ва дар оянда низ хоҳад монд!

Абдусабури Абдуваҳҳоб, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 03 сентябри 2021

Дида шуд: 723 маротиба

         Ҳар як давру замон дар баробари кашфиёти наву тоза, пешрафт ва комёбиҳо аз падидаҳо ва воқеоти номатлуб низ орӣ нест. Воқеан, ин ҷаҳон доимо пуртазод будааст ва инсони солимақл аз бархўрди андешаҳо ва ҳодисоти гуногун онро мепазирад, ки ба пешрафти ҷомеа ва рушди инсони комил созгор аст.

         Имрўз ҷаҳон беш аз пеш пур аз мушкилот , ихтилофу зиддиятҳост. Яке аз сабабҳои ин нооромиҳо афзудан ва густариш ёфтани терроризм, экстремизм, ифротгароӣ, барангехтани низои миллӣ, иҷтимоӣ, динӣ, кўшиш ба ғасби ҳокимият мебошад.

         Моҳияти масъала дар он аст, ки баъзе кишварҳои пешрафтаи Ғарб бо ин роҳ, яъне бо таъсири равонӣ ва барангехтани низоъҳо ҳадафҳоти нопоки худро аз қабили ҳукмронии бештар ва ба даст овардани сарвати зиёд амалӣ намуданӣ ҳастанд.

         Баъди ба даст овардани истиқлолият, ки он аз пурарзиштарин неъматҳои мардуми Тоҷикистон дар фазои кишвари мо аст,  барои озодии дину имон шароит фароҳам овард.

         Бо заҳмату талош ва ҳидоятҳои пайвастаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таҳкими сулҳу субот, ваҳдати миллӣ ба роҳ монда шудааст, ки ба ободию пешравии Ватани маҳбуби мо ва зиндагии осоиштаи ҳар як шаҳрванд нигаронида шудааст.

         Қисми зиёди аҳолии Тоҷикистонро ҷавонон ташкил медиҳанд, ки бо таъкидҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон онҳо ояндасози кишваранд.

         Онҳо ҳар қадар донишманду соҳибмаърифат, соҳиби касбу ҳунар ва худогоҳу хештаншинос бошанд, Ватан ҳамон қадар обод мешавад ва нерўмандии давлат меафзояд. Бинобар ин, ҷавонони моро, ки хушбахтона ба ҳамаи навгониҳои илму техникаи муосир дастрасии комил доранд, лозим аст ки зиракии сиёсиро аз даст надиҳанд. 

Бешубҳа, Пешвои муаззами миллат ҳамчун ҳомӣ ва раҳнамои мо бар пояи шиносои намудани шахсиятҳои таърихӣ ҷавононро ба саҳифаҳои пурифтихори миллати тоҷик  ошно намуда, ба  омўзиши таҷрибаҳои гузашта имкон фароҳам меоранд, то ҷойгоҳи мустаҳками худро дар ҷаҳони муосир  пайдо кунем.

Ҳамаи ҷавонон имрўз ифтихор мекунем, ки  Президенти кишвар  ба ҷавонони даврони истиқлол эътимоди бузург доранд  ва барояшон  тамоми шароиту имкониятҳои заруриро фароҳам месозанд, то ҳамчун насли бунёдкор зимоми фардои  давлат, Ватан ва халқи худро ба даст гиранд, сарзамини аҷдодиро  соҳиби кунанд, онро обод созанд, яъне кори Пешвои ҷавонпарвари миллатро ба хотири пешрафту ободии Тоҷикистони маҳбубамон идома диҳанд.

                 Ҷамшед Масаидов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 03 сентябри 2021

Дида шуд: 755 маротиба

Дар партавӣ сиёсати хирадмандона ва ба ободию бунёдкорӣ нигаронидашудаи Президенти мамлакат, Асосгузори Сулҳу Ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Ҷаноби Олӣ муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон имрӯз ҷомеаи навини мо рӯ ба ободонӣ неиҳодааст.

        Мавриди тазаккур ва ёдоварист, ки ҷангу хунрезӣ дар тамоми давру замон нерўи харобкор буд ва инро нооромиҳои солҳои 90-уми асри гузашта бори дигар собит сохт.

        Сулҳу ваҳдат барои мо тоҷикону тоҷикистониён бо мушкилоти зиёде муяссар гардид ва он қабл аз ҳама натиҷаи талошҳои пайгиронаи хирадпешаи тоҷикон, Пешвои миллат, Ҷаноби Олӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон буд.

Ба имзо расидани «Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ дар Тоҷикистон санаи 27 июни соли 1997 ба таври қатъӣ ба ин ҷанги бародаркуш хотима дод. Хирад ва рушноӣ бар ҷаҳолат ва торикӣ ѓолиб омад. Созишномаи Москва дар таърихи халқу кишвари мо чун санаи муқаддас ва сарнавиштсоз бо хатти зарин сабт гардид.

Сад шукр, ки Созишномаи истиқрори сулҳ сангпораҳоро шикаст, кинаҳоро дур кард, захмҳоро шифо бахшид, мардуми тоҷикро ба гирди дастурхони ваҳдат ва якдигарфаҳмӣ ҷамъ овард.

Дар натиҷаи хираду заковат, ҷаҳду талоши ватанпарастонаи Президенти мамлакат, Пешвои миллат Ҷаноби Олӣ, мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо роҳи осоишта ҳаллу фасл намудани муноқишаҳои тарафайн пеши роҳи парокандашавии миллати тоҷик гирифта шуд, фирориён ба ватан баргардонида шуданд, давлати тоҷикон аз вартаи ҳалокат берун оварда шуд ва мо ба марҳилаи кунунии сулҳу суббот расидем.

        Бояд ёдовар шуд, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон то имрўз бо зиёда аз 124 кишварҳои ҷаҳон муносибатҳои дипломатиро ба роҳ мондааст. Тоҷикистон имрўз узви фаъоли СММ, Созмони Амният ва ҳамкорӣ дар Аврупо, Иттиҳоди давлати мустақил, Созмони ҳамкории Шанхай ва чандин дигар ҳамкориҳои бисёрҷонибаи байналмилаливу минтақавӣ мебошад.

        Мавриди зикр аст, ки маҳз маҳсули таасуббҳои Тоҷикистон буд, ки аз ҷониби Маҷмааи Кулли Созмони Милали муттаҳид соли 2003 ҳамчун «Соли байналмилалии оби тоза» ва солҳои 2005-2015 чун даҳсолаи байналмилалии амалиёти «Об барои ҳаёт» ва соли 2013 ба ҳайси «Соли Байналмилалии ҳамкорӣ дар соҳаи об» эълон гардид, ки маҳз ҳама таклифҳои Президенти мамлакат, Ҷаноби Олӣ мўҳтарам Эъмомалӣ Раҳмон маҳсуб меёбад.

Имрўз вақте, ки ба як қуллаи бузурги шукўҳу нусратҳои Истиқлолияти давлатии хеш, ки аз он 24 сол сипарӣ гардид, назар афканем дар сароѓози ин андешаномаҳои хеш ба барномаи роҳбари  давлат дар айёми баргузории Иҷлосияи шонздаҳуми Шўрои Олӣ беҳикмат набуд, зеро моро зарурате пеш омада буд, ки акнун барои ба он фурсатҳои миллатсозиамону ҳамсабқи таърих ва дарси давлатдориву давлатсозиамон назар афканем.

        Бо ифтихор метавон гуфт, ки Ваҳдати миллии мо дар роҳи устувори пояндаву сулҳи бебозгашти тоҷикон, дар дарвозаҳои ваҳдати ҷаҳонӣ, ваҳдати инсониятро устувор орад.

        Таърихи қарибан 25 соли пуршараф дар роҳи истиқлолият ва 18 – соли Ваҳдати миллӣ собит намуд, ки дар ҳақиқат он шабеҳи дарахти бузургест, ки решаҳои азимаш дар сарзамини қадиму навҷавони тоҷикон ҷой гирифта аз таъриху фарҳанг ѓизо мегирад.

        Дар ин шохаҳои бузурги Истиқлолият ва Ваҳдат кабўтарони ормони халқ лона мондаасту танаи барҷои он мустаҳкамии ягонагиву Ваҳдати миллӣ арзёбӣ мешавад.

        Тоҷикистони ҷангдида ва азияткашида пас аз мустаҳкам гардидани сулҳи воқеӣ ниҳоят нафаси озод кашид. Меваҳои ширини Ваҳдат, дўстӣ ва ҳамбастагии халқҳо дар кору пайкори мардуми тоҷик эҳсос гардид.

Хулоса, мо ифтихор аз он дорем, ки Тоҷикистони азиз дар эъмори давлати демокративу дунявӣ ва ҳуқуқбунёд комёбиҳои назаррас ба даст овардааст.

Қалбҳои саршорро имрўз суханони таърихии Сардори давлат умед ба гармӣ мебахшад: «То охирин гуреза дар ѓарибӣ аст, ман дар ватан осуда будан наметавонам».

Ин гуфтаҳо дар саҳифаи таърихи навини Тоҷикистон бо ҳарфҳои заррин сабт шуданд.

Имрўз кулли мардуми сарбаланди тоҷик ифтихор аз Ватани азиз, бахти баланд ва истиқлолияти комили давлати Тоҷикистон дошта, баҳри гул-гулшукуфоии кишвар, пояи устувори иқтисодиёту маънавиёт ва мудофиаи он талош мекунанд. Ба хубӣ эҳсос менамоянд, ки ин ҳама хушрўзиҳо тавассути тадбиқи сиёсати сулҳофарини Сарвари давлатамон Пешвои миллат, Ҷаноби Олӣ, мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон насиб гардидааст. Ва ҳама нашъаи хурсандию шодмонӣ мекунанду шукронаи Ваҳдат ва сулҳи бебозгашти Тоҷикистони азизро дар қаъри дил ҷой медиҳанд ва бо меҳри саршори хеш муҳаббати худро ба Сарвари хирадманд ва Ватани азизи аҷдодии хеш сари таъзим фуруд меоранд.

Ҳоло замоне фаро расидааст, ки барои ободӣ ва шукуфоии кишвар ҳама сарҷамъ ҳастанду дар пиёда сохтани ҳадафҳои созандаву бунёдкории сарвари хирадпешаи тоҷикон бо азму иродаи қавӣ кўшиш ба харҷ медиҳанд.

Абдусабури Абдуваҳҳоб, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 03 сентябри 2021

Дида шуд: 728 маротиба

Давраи фоҷиабор ва ғамангези солҳои навадум, ки даҳҳо ҳазор талафоти ҷонӣ дода будем, аз ёд намеравад ва он барои ҳама як умр бояд дарс бошад. Биноҳои обод хароб гаштанду нафарони зиёде овораву сарсон. Имрӯз ҳодисаҳои он солҳоро санҷида, бо тахлили амиқ ҳақиқатро дарёфтем, дӯсту душманро шинохтем, аз ин рӯ дар ҳифзи пойдории Истиқлолияти давлатӣ, сулҳу суботи ҷомеа саъю кӯшиш менамоем.

Имрӯз, дар замоне, ки ифротгароӣ ва терроризм ба хатари бузург табдил ёфтаву ҷаҳонро ба ташвиш овардааст, мо бояд ба тарбияи  насли наврас аҳамият диҳем, онҳоро ба роҳи дурусти зиндагӣ барем, таваҷҷӯҳашонро ба донишандӯзӣ ҷалб намоем, то дар байни ҷавонон ба ин вабои аср ҷой набошад.

Ташвишу нигоронии мо дар он аст, ки даҳҳо шаҳрвандони ҷумҳурии мо бо силоҳ дар  хориҷ аз кишвар ҳамроҳи намояндагони ташкилоту гурӯҳҳои ифротӣ меҷанганд, ҷавонони моро ин гурӯҳҳо бо «мағзшӯӣ» тобеи худ мекунанду ба иҷрои   амалҳои номатлуб раҳнамоӣ мекунанд. Ин қотилон бо воситаи шабакаҳои иҷтимоӣ истифода аз техникаву технологияи навин ба ҳар хонадон роҳ ёфта, бо тарғибу ташвиқҳои бардурӯғ ҷавонро ба сӯи худ ҷалб мекунанд.

Ҳамаи ин амалҳои номатлуб мо - падару модарон, омӯзгоронро ҳушдор медиҳад, ки дар тарбияи фарзанди худ дар доираи иҷрои Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд» диққати ҷиддӣ диҳем.

Бояд назорат барем, ки фарзандонамон бо киҳо, чӣ тоифа одамон шинухез ва ё гуфтугӯ мекунанд, аз кадом шабакаҳои иҷтимоӣ истифода мебаранд, бо кадом гурӯҳҳо иртибот доранд. Волидайн дар раванди таълиму тарбия, аз ҷумла назорати сатҳу сифати таълим ва донишандӯзии фарзандон дар муассисаҳои таълимӣ бевосита иштирок намоянд.

Ҳамаи мо медонем, ки таълиму тарбияи фарзанд нахуст аз оила оғоз мегардад.

Таърих, миллату давлат моро ҳеҷ намебахшад, агар фарзандони носолим, бемасъулият, ки рисолати инсонӣ надоранд, ба ҷомеа тақдим намоем. Аз ин гуна фарзандон ҳатман хиёнат сар мезанад.

Пас, бояд ба тарбияи фарзандон дуруст эътибор диҳем, ки беҳтарин воситаи пешгирии онҳо аз шомилшавӣ ба гурӯҳҳои ифротӣ мебошад.

Амиртемур Ваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 03 сентябри 2021

Дида шуд: 714 маротиба

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни суханронии худ дар маҷлиси васеи Кумитаи иҷроияи Ҳизби халқии Демократии Тоҷикистон иброз доштанд, ки терроризму экстремизм чун вабои аср миллату ватан ва дину мазҳаб надоранд ва танҳо барои расидан ба ҳадафҳои ғаразноки сиёсӣ истифода мешаванд.

Воқеан, дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, аз он ҷумла дар вилояти Суғд, яке аз масъалаҳои муҳиму мубрам ва мушкилоти асосӣ, ки ба амнияти миллӣ хатари ҷиддӣ эҷод мекунад, ин идома ёфтани фаъолияти тахрибкоронаи ҳизбу ҳаракатҳои динӣ-экстремистӣ ва терористӣ ба шумор рафта, раванди мазкур ба оромии вазъи ҷамъиятию сиёсӣ, пойдории сохти конститутсионӣ ва якпорчагии Ҷумҳурии Тоҷикистон таъсири манфӣ мерасонад. Имрўз ҷаҳонро мавҷи нооромиҳо, бесарусомониҳо ва буҳрони сиёсиву молиявӣ фаро гирифта, ба истиқлолият, якпорчагии давлатҳо ва ҳаёти осоиштаи аҳолӣ таҳдид ба миён овардааст. Хусусан, айни ҳол зиёда аз 100 давлати дунё ҳадафи ҳамлаҳои терористиву ифротгароӣ қарор гирифтаанд. Аз ин рӯ, бешубҳа масъалаи таъмини баланди амнияти давлатӣ дар шароити имрӯза манфиати илмиву назариявӣ ва ҳам сиёсию амалӣ кашф намудааст. Гузашта аз ин, ҳузури ҷавонони тоҷик, минҷумла сокинони вилояти Суғд дар ҷангҳои Сурия ва таълимоти онҳо дар урдугоҳҳои ғайриқонунии Покистону Афғонистон имрўзҳо ба  мавзўи доғи ҷомеа мубаддал гардида, мўъҷиби нигаронии мардум ва мақомоти давлатии кишвар шудааст. Ширкати ҷавонони тоҷик дар амалиётҳои ҷангии кишварҳои хориҷӣ ва шомилшавии онҳо ба ҳизбу харакатҳои тундрави террористӣ, ки таҳдиду хатаре ба амнияти кишвар, минтақа ва тамоми ҷаҳон дорад, аз мавзӯи меҳварии фаъолияти на танҳо ниҳодҳои интизомии кишвар, балки тамоми аъзоёни ҷомеаи мамлакат ба ҳисоб меравад. Тавре ки ҳаёти рўзмарраи ҷомеа собит месозад, имрӯз гурӯҳе аз ҷавонони ғофилу гумроҳ ва бехабар аз дину оини милливу мазҳабӣ, ки аз асолати дини мубини ислом ва мазҳаби ваҳдатгаройи ҳанафӣ огаҳӣ надоранд, ба доми тазвири мубаллиғони созмонҳои террористӣ афтода, бо сипар кардани номи ислом алайҳи бародарону хоҳарон ва ҳамватанону ҳаммазҳабони худ теғ мекашанд ва бо усулҳои даҳшатбори гушношунид инсонҳои бегуноҳро қатл мекунанд. Онҳо бо ин кирдори нангинашон,ки хилоф ба арзишҳои башардӯстонаи дини мубини ислом дорад, ифтихори ҷоҳилона карда, бо паҳн намудани навори «корномаҳояшон» исломро дар чашми аҳли башар ҳамчун дини зиддиинсонӣ ҷилва медиҳанд.

Мутаассифона, имрўз зиёиёни кишвар, ба вижа, устодону донишмандони мамлакат дар мавриди интиқоди ҷиноятҳои фоҷеабори аъзоёни ҳизбу ҳаракатҳои ифротӣ, ба монанди «Салафия», Ҳаракати исломии Ўзбекистон, «Ансоруллоҳ», «Ҷундуллоҳ», Давлати бо ном исломӣ, «Ҳизбут-таҳрир» ва Ҳизби дар Тоҷикистон мамнуъи наҳзати Ислом  фаъол нестанд. Таҳлили маводи чопӣ ва электронии васоити ахбори оммаи кишвар нишон медиҳад, ки дар ин раванд дар баробари рўзноманигорон танҳо кормандони ниҳодҳои низомии Тоҷикистон фаъоланду халос. Ин дар ҳолест, ки ҷавонони мамлакат аз ҷумлаи донишҷўён, олимон ва мутахассисони ҷавон ба ҷузъ изҳороту баромадҳои расмӣ дигар ягон маводи муфидро дар ин мавзуъ ба дасти чоп намерасонанд, ки ин воқеан боиси нигаронӣ мегардад. Чунки дар ин раванд бояд, пеш аз ҳама, ҷавонон фаъол бошанд. Агар дар канори онҳо ҳамчунин фаъолияти аҳли уламои Тоҷикистон, ҷомеашиносон ва намояндагони бонуфузи илмҳои ҷамъиятии мамлакат бо гузоришу мақолаҳои судманд аз тариқи минбарҳои баланд ва васоити ахбори омма вокуниш нишон дода, дар кори мубориза алайҳи терроризм ва экстремизм пешоҳанг шаванд, пас мо метавонем дар маҳви ин хатари бамиёномада қадами устувор гузорем. Дар айни замон дар барорбари мақомоти олии роҳбарикунандаи Тоҷикистон инчунин роҳбарияти кишварҳои муштаракулманофеъ низ аз вазъияти ба амаломада изҳори нигаронӣ карда, барои муқобилияти шадид алайҳи терроризм ва экстремизм тадбирҳои мушаххас меандешанд. Аз ҷумла, президенти Ҷумҳурии Беларус Александр Лукашенко ахиран изҳор дошт, ки кишварҳои шомили Созмони паймони аҳдномаи дастаҷамъӣ ҳарчанд дар мубориза алайҳи терроризм ва экстремизм қадами устувор гузоштаанд, вале воқеияти имрўза собит месозад, ки ин ҳама тадбирҳои андешидашуда дар мубориза алайҳи ифротгароёну ситезаҷўён кофӣ нест. Маълумотҳои бадастомада далолат медиҳанд, ки боқимондаҳои ҷанговарони ДИИШ дар минтақаҳои мухталифи Афғонистон ҷамъ омада, дар оянда барои идома додани тахрибкориҳои худ бо кўмаки хоҷагони хориҷии худ таҳсилу тамрин мекунанд. Вазъияти мураккаби ҳарбию сиёсии дар сарҳади ҷанубии кишварҳои муштаракулманофеъ ба миёномада моро водор месозад, ки ин масъаларо ба таври ҷиддӣ баррасӣ намуда, тадбирҳои судманд биандешем.

Дар ин раванд, ба наздикӣ дар ҳузури иштирокчиёни маҷлиси васеи Кумитаи иҷроияи Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  бори дигар диққати сокинони мамлакатро ба ин масъалаи мубрами рўз ҷалб карда, аз онҳо даъват ба амал оварданд, ки дар мубориза алайҳи ифротгароиву тундравӣ ҳушёру муттаҳид бошанд.

Имрўзҳо ҳарчанд дар тамоми шаҳру навоҳӣ ва макотиби оливу мактабҳои таҳсилоти ҳамагонии қаламрави вилояти Суғд бо ҳузури намояндагони мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва мутахассисону коршиносон дар мавзуи хатари ҷараёнҳои ифротиву тундгаро сӯҳбату мулоқотҳо баргузор мегарданд, вале то кунун масъалаҳои марбут ба пешгирии қонуншиканиву ҷинояткорӣ, мубориза бо терроризму экстремизм, аз ҷумла шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонуниву тундгаро, сабаб ва ҳолатҳои пайвастани иддае аз ҷавонони Тоҷикистон ба гурӯҳи террористии бо ном «Давлати исломии Ироқу Шом» ҳанўз аз мавзӯъҳои доғи рўз боқӣ мемонад. Аз ин рў, минбаъд бояд дар чунин сўҳбату мулоқотҳо дар баробари кормандони ҳифзи ҳуқуқ бештар барқароркунандагони ҳокимияти конститутсионӣ дар Тоҷикистон баромад карда, бобати бадбахтиву харобиҳои ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон нақл кунанд. Чунки Тоҷикистон дар байни кишварҳои муштаракулманофеъ аввалин кишварест, ки дар солҳои аввали ба даст овардани истиқлолияти давлатӣ гирифтори фитнаву найрангҳои ифортгароён гардида, оқибатҳои ҳузнангези ҷанги шаҳрвандиро паси сар кардааст.

Албатта, имрўз мардуми кишвар бо роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба музаффариятҳои бузург ноил гардидааст. Вале мо бояд ҳеҷ гоҳ зиракии сиёсиро аз даст надода, барои ободии кишвар ва таъмини ҳаёти хуби мардуми Тоҷикистон дар ҳама ҷабҳа, аз ҷумла дар самти мубориза алайҳи терроризму экстремизм пирўзу дастболо бошем.

Абдусабур Абдуваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 03 сентябри 2021

Дида шуд: 699 маротиба

Ман ҳамчун шоҳиди даргириҳои сиёсии солҳои навадум бевосита шоҳиди ҳамаи ҳодисаҳои солҳои 1990-1991, баъди пош хӯрдани Иттиҳоди Шӯравӣ мебошам.  Расман қайд менамоям, ки  Истиқлолияти  Ҷумҳурии Тоҷикистон  ба мо ва мардуми заҳматкаши мо қабл аз ҳама роҳбари хирадманду доно, инсони комил, марди бузург ва фарзанди фарзонаи даврон, Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмонро дод, ки дигар ҳамаи пешравию дастовардҳо маҳз бо саъю талошҳои ин инсони бузург робитаи мустаҳкам доранд. Агарчи 1-уми сентябри соли 1991 Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон расман эълон гардида бошад ҳам, то барпо гардидани Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ дар моҳи ноябри соли 1992 ва интихоб гардидани Эмомалӣ Раҳмон ба ҳайси Раиси Шӯрои Олӣ давлати мо пурра соҳибихтиёр набуд ва ба майдони дастёбии манфиатҳои сиёсиву иқтисодии давлатҳои гуногун ва ҳизбу ҳаракатҳои ифротиву боғараз мубаддал гашта буд.  То Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ ягон рукни давлатдорӣ кор намекард, вазорату муассисаҳо ва ҳатто сохторҳои қудратӣ фалаҷ гардида буданд ва танҳо дар рафти Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ тамоми рукнҳои давлатдорӣ аз сари нав ба по монда шуда, ба фаъолияти вазифавии худ шурӯъ намуданд. Барпо намудани чунин як Иҷлосияи таърихсоз кори осон набуд, барои ҷамъ намудани тарафҳои муқобил, таъмин намудани амнияти чӣ тарафдорони давлати демократӣ ва чӣ мухолифин аз тарафи роҳбарони мақомоти қудратӣ, дӯстони беғараз аз давлатҳои ҳамсоя заҳмати зиёдеро талаб мекард. Ман ҳамчун роҳбари муҳофизони собиқ Президенти кишвар Раҳмон Набиев  дар  рӯзҳои аввали Иҷлосия ӯро ҳамроҳӣ мекардам, бовар надоштам, ки Иҷлосия ба қабул намудани қарорҳои зарурӣ ноил мегардад ва Раҳмон Набиев ба истеъфои худ розӣ мешаванд. Хушбахтона, Раҳмон Набиев вазъияти ногувори ба амал омадаро ба назар гирифта, мардонавор баҳри таъмини якпорчагии кишвар ва ояндаи миллати тоҷик аз вазифа даст кашида, ба сарвари тозаинтихоби Ватанамон Эмомалӣ Раҳмон фотиҳаи нек доданд. Интихоби ҳамкори мо Саидамир Зуҳуров ба вазифаи Вазири амният низ боиси ифтихори мо гардида, суханҳои аввалини Раиси Шӯрои Олӣ Эмомалӣ Раҳмон ба ҳамаи мо - кормандони амният, ки аз бесарусомонӣ ва таназзули давлат хеле азоби руҳӣ ва ҷисмонӣ кашида будем, хеле маъқул ва ҷонбахш буданд. Дар ҳақиқат ман дар симои Эмомалӣ Раҳмон соҳиби тавонои давлатро, ки аз байни халқи оддӣ баромадааст, дидам. Буданд ашхосе, ки Эмомалӣ Раҳмонро роҳбари муваққатии Шӯрои Олӣ меҳисобиданд. Хушбахтона, тири онхо хок хӯрда, худашон ҳам аз вазифа ва ҳам аз мамлакат бебозгашт дур рафтанд.

Рӯзе, ки оши оштӣ барпо гардид ва тарафҳо Парчами Ҷумҳурии Тоҷикистонро бӯса мекарданд, мо беихтиёр ашки шодӣ рехтем ва сари мизи дӯстона нишаста худо мегуфтем, ки ояндаи мамлакати мо обод бошад. Ҳаминро ҳам қайд карданӣ ҳастам, ки бадхоҳони Ватанамон ҳатто дар Иҷлосияи баъдӣ, ки бояд 24-уми декабри соли 1993 баргузор мегардид, низ халал ворид намуда, намегузоштанд, ки вакилони мардумӣ барои иштирок дар Иҷлосия ба шаҳри Душанбе парвоз кунанд ва бо таркондани кӯпруки ағбаи Анзоб мехостанд якпорчагии Ҷумҳурии азизамонро аз байн баранд. Ҳазорон шукр, ки Пешвои миллатамон, Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон ва муҳофизони сохти конститутсионӣ, сохторҳои қудратӣ, ба хусус, чекистони ҷумҳурӣ дар ҳамаи лаҳзаҳои ҳассоси таърихӣ далериву шуҷоат ва ақли солимро истифода намуда, аз вазъиятҳои хеле душвор сарбаландона берун гашта, оромиву осудагии кишвар ва умуман истиқлолияти кишвари азизамонро таъмин намуданд.

Бинобар ин гуфтаниам, ки Истиқлолияти   Ҷумҳурии Тоҷикистон ба осонӣ ба даст наомадааст. Дар роҳи ба даст овардани Истиқлолияти воқеъии мамлакат аз роҳбари давлат сар карда то ҳамаи муҳофизони сохти конститутсионӣ ҷонбозиҳои зиёд намуданд. Дар натиҷаи саъю кӯ-шишҳои Пешвои миллат ва фарзандони содиқи Ватан  қабл аз ҳама сулҳу ваҳдати миллӣ ба даст омад ва дар заминаи ҳамин Тоҷикистони мо ба дастовардҳои бузурги иқтисодиву иҷтимоӣ ва фарҳангӣ ноил гардид.

 Охунбобо Раҳимов,  устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 03 сентябри 2021

Дида шуд: 651 маротиба

Барои миллати қадимию соҳибфарҳанги тоҷик неъмате бузургтар аз сулҳу осоиш ва амну амонӣ нест, ки тавассути сиёсати оқилона ва дурбинонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Раиси муаззами Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон  муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар такя ба нерӯи хиради халқ ба даст омад. Мо давраи душвору ҳассоси сиёсиро собитқадамона паси сар намуда, имрӯз ба ҳайси як миллати воҳид ва ягона дар арсаи олам ном баровардаем. Муҷиби саодату саршор аз ифтихор аст, ки  имрӯз сокинони кишвар, хоса, занону бонувон бо меҳнати ҳалолу суботкоронаи хеш пайи эъмори давлати бузурги тоҷикон ҳастанд.

Маврид ба зикр аст, ки бо  шарофат ва ҳидояти Сарвари давлатамон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нақши занон дар ҷомеаи мо дар мақоми  баланду муқаддас аст ва ин манзалат сол аз сол волоияти хешро собит менамояд. Ба маврид аст аз суханони Сарвари мамлакатамон ёдовар шавам, ки гуфтаанд: «Арҷ гузоштан ба мақому манзалат, қадру қимат ва иззату эҳтироми модарону занон қарзи фарзандӣ ва фарзи имонии ҳар як инсон аст».  Ин нукта бори дигар дар Паёми навбатии Раиси муаззами Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии кишвар зикр ёфт. Аз ҷумла, таъкид шуд, ки “...Саҳми занон дар рушди соҳаҳои илму маориф ва тандурустии мамлакат торафт афзуда истодааст. Имрӯз дар соҳаи маорифи кишвар 73 фоиз ва тандурустиву ҳифзи иҷтимоии аҳолӣ қариб 68 фоизро занону бонувон ташкил медиҳанд. Фаъолияти бонувон дар соҳаи кишоварзӣ ва рушди иқтисодиёти кишвар низ назаррас буда, ҳоло шумораи роҳбарони хоҷагиҳои деҳқонӣ аз ҳисоби занон 35600 нафар ва занони соҳибкор 77400 нафарро ташкил медиҳад. Ҷудо намудани қарз яке аз василаҳои беҳтар намудани шароити иқтисодии занон ва оилаҳо мебошад. Соли 2020 ба занону бонувони соҳибкор ба маблағи 2 миллиарду 100 миллион сомонӣ қарз дода шудааст. Ҳукумати мамлакат ташаббусҳои занону бонувони кишварро минбаъд низ дастгирӣ карда, ба хотири ҷалби бештари онҳо ба вазифаҳои роҳбарикунанда тадбирҳои иловагиро амалӣ мегардонад. Бо ин мақсад, ба Кумитаи кор бо занон ва оила супориш дода мешавад, ки лоиҳаи қарори Ҳукумати мамлакатро дар бораи «Стратегияи миллии фаъолгардонии нақши занон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои солҳои 2021 – 2030» ва нақшаи амалисозии онро барои солҳои 2021 – 2025 таҳия ва пешниҳод намояд».

         Ин  ташаббус ва иқдомҳои созандаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мо, занон ва аъзои ҲХДТ дар вилоятро водор месозад, ки дар пиёда гардонидани дастуру супоришҳои фардонигари Президенти кишвар камари ҳимматро маҳкамтар бандем ва то занону духтарони дурдасттарин ҷамоату деҳоти вилоят онро расонем.

 Ҳоло аз шумораи умумии аъзои ҳизб дар вилояти Суғд зиёда аз 84 ҳазор нафарро бонувон ташкил медиҳанд, ки дар 1354 ташкилоти ибтидоӣ сарҷамъ омадаанд ва роҳбарии 364 ташкилоти ибтидоӣ ба зиммаи бонувон гузошта шудааст. Ин бешубҳа, қувваи бузург аст. Ҳоло дар назди кумиҷроияи вилоят маҳфилҳои “Зан ва сиёсат”, “Зан ва ҷомеа” амал мекунанд, ки барои устувории оила, ҷалби занон ба ҳаёти сиёсӣ хизмати мондагор дорад.

Модарони мушфиқ, занони сарбаланд ва хоҳарони меҳрубон!

Рисолати азалии Зан-Модар на танҳо ба дунё овардани фарзанд, балки  хубу шоиста тарбия намудани фарзандон, дар руҳияи  ватандӯстӣ парвариш намудани онон,  соҳибмаълумоту соҳибкасб, худогоҳу худшинос гардонидани наслҳои ояндасоз мебошад. Беҳуда нест, ки дар ҳар суханрониву суҳбатҳояшон Ҷаноби Олӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  мактаби модарро бузургтарин мактаби тарбия гуфтаанд. Биёед, занони азиз, чун ҳамеша дар атрофи сиёсати пешгирифтаи Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сарҷамъ оем ва дастуру супоришҳои Сарвари кишварамонро сармашқи фаъолияти хеш қарор дода, дар соли таърихии 30-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон  дар пешбурди ҷомеаи соҳибистиқлол, дар ободонию созандагии Ватани азизамон саҳм гузорем. Ба таъбири Ҷаноби Олӣ Тоҷикистон Ватани мост ва онро худи мо бояд обод кунем, созем, пеш барем ва дар арсаи байналмилал чун кишвари пешрав муаррифӣ намоем.

 Хайринисо Темирова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 03 сентябри 2021

Дида шуд: 677 маротиба

Ҳодисаҳои охири ҳамсоякишвари мо Афғонистон, ки дар сархати расонаҳои иттилоотӣ қарор дорад, касеро бетараф гузошта наметавонад. Ишқоли пайи ҳами минтақаҳои гуногуни ин кишвар аз сӯи ҳаракати террористии “Толибон”, ки бидуни ҳеҷ як муқовимати низомиёни ҳукумати анҷом ёфт, нишон дод, ки ин амали тарҳрезишуда аз ҷониби баъзе абарқудратҳост. Баъзе аз роҳбарони ин кишвар низ ба чунин нақшаҳо шарик буда, хиёнати онҳо дар назди халқ нобахшиданист.

Бархе аз кишварҳои абарқудрат, ки то дирӯз гӯё дастгиру пуштибони мардуми афғон буданд, мавқеи худро хеле ба зуддӣ иваз карданд ва аз террористони ғосибон ҳимоят намуданд. Дар ин миён халқ бечора монд. Онҳое, ки ғурбатро аз зулму ситами Толибон беҳтар донистанд, аз кишвар фирор карданд (як қисми хеле ками аҳолӣ). Онҳое, ки дар Ватананд, ҷуз таҳаммулу сабр дигар чорае надоранд.

Дар Афғонистон вазъият даҳсолаҳост, ки ноором, вале чунин ранг гирифтани аҳволро касе интизор набуд. Ин ҳаводис бори дигар собит кард, ки дар паси ин ҳама баъзе кишварҳо меистанд, ки манфиату қудрат асли мақсадашон аст. Вагарна бо ин осонӣ имкон надошт ҳукумати қонуниро сарнагун ва ҳаракате, ки террористӣ шинохта шудааст, ҷойгузини он гардад. Ва бо ин ҳама кишварҳои абарқудрат, ки пайваста аз суботи Афғонистон мегуфтанд, “Толибон”-ро эътироф кунанд. Ин ҳолат бозиҳои пасипардагии кишварҳои абарқудрати манфиатхоҳро мемонад.

“Толибон ” тасмим доранд, Афғонистонро ба хилофат табдил диҳанд. Бе он ҳам Афғонистон кишвари исломист ва кулли қонуну тартибот дар асоси шариати ислом амалӣ карда мешавад. Пас, хилофати Толибон чи гуна кишваре хоҳад буд? Ин моҷаро мантиқ надорад ва ё баҳона ё нақшаи ахмақона аст.

 Аслан, ҷангу хунрезиро қариб ҳама кишварҳо паси сар кардаанд. Вале вақте гап дар сари Афғонистон мервад, ин барои мо, Тоҷикистониён масъалаи ҷиддӣ аст, зеро Тоҷикистон бо Афғонистон беш аз 1300 км марзи муштарак дорад. Гузашта аз ин, қисми бештари сокинони онро тоҷикон -  ҳамзабонони мо ташкил медиҳанд.ю Бинобар ин бетарафӣ нисбат ба ҳолу тақдири ҳаммиллатон аз оини мо нест.

Ёддорем, ки оғози ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон қариб як миллион нафар ҳамдиёрони мо ҳамчун гуреза дар қаламрави Афғонистон паноҳ ёфтанд. Баъди барқарор шудани сулҳ Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо ин кишвари дӯсту ҳамзабону ҳамфарҳанг робитаҳои ҳамкориро зич намуда, якчанд пулҳо ду диёрро ба ҳам пайвастанд. Сарнавишти ҳамсоякишвар, ҳалли ҳарчи зудтари низоъҳои он дар баромаду суханрониҳои Сарвари давлати мо пайваста садо дода, имрӯз низ роҳбарияти кишвар ва мардуми он ғамшарики бародарони афғонанд.

Ба андешаи коршиносон ҳодисаҳои охири Афғонистон натиҷаи набудани тафоҳум ва якдигарфаҳмӣ миёни роҳбарон ва аҳзобу гурӯҳҳои сиёсӣ мебошад. Дар лаҳзаҳои мушкил “пӯст” иваз намудани баъзе аз амалдорону шахсиятҳои шинохтаи ин кишвар дурӯягии онҳоро собит кард.

Айнан ба мисоли ҳодисаҳои соли 2013-уми Тоҷикистон, ки Ҳоҷӣ Ҳалими хиёнаткор бо роҳбарии Муҳиддин Кабирӣ нақшаи табаддулотро кашида, фурсатталабона мехостанд амалӣ намоянд. Хушбахтона, мақомоти қудратии кишвар аз аз ин бесарусомонӣ пешгирӣ кард. Ба назар чунин мерсад, ки баъзе нафарон аз гузашта ибрат намегиранд. Омилони аслии ҷанги шаҳрвандии Тоҷикистон роҳбарони ҳизби наҳзат бовуҷуди бахшиши гуноҳони сершумор аз ҷониби роҳбарияти давлат бо гузашти солҳо ба хулосаи дуруст нарасиданд.

Дирӯз роҳбари террористии наҳзат, ки акнун Паймони миллӣ ном гирифтааст, дар як баромадаш ошкоро аз мавқеи “Толибон” пуштибонӣ кард. Яъне, вай бори дигар чеҳраи ҳақиқии худро намоиш дод. Оҷилият ва ҳушдёри мақомоти қудратии кишвар буд, ки нақшаҳои хиёнаткоронаи ин ватанфурӯшро ошкор кард, вагарна, ин тоифа чи балоҳое ба сари миллат меоварданд.

Баъди ба даст овардани истиқлолияти давлатӣ гурӯҳу ҳаракатҳои моҷароҷӯву манфиатбин гирдиҳамоиву намоишҳои эътирозӣ ташкил карда, миёни халқ фитна ва маҳалгариро аҷ доданд. Ҳамчуноне, ки дар Афғонистон яке аз омилҳои асосии ҷангу ҷидол маҳалгароист, дар Тоҷикистон низ ин шеваи кори мухолифин низоъ, эҳсоси бадбинӣ нисбат ба намояндагони маҳалҳоро ба вуҷуд овард. Чихеле, ки дар паси воқеаҳои Афғонистон кишварҳои сеюми манфиатхоҳ меистанд, мухолифини тоҷикро низ даррав фурсатталабони беруна дастгириву сарпарастӣ намуданд. Ҳадафи аслии дастандаркорони ҳодисаҳои Афғонистон қудрат аст. Дар мо низ ҳамин шева коргир буд. Мухолифин мансаб мехостанду сарпарастони хориҷӣ дар фикри бароварда кардани нақшаҳои хеш. Ҳамингуна ҳодисаҳои аввали солҳои наваддуми Тоҷикистон ва имрӯзи Афғонистон умумиятҳое доранд. Тафовут дар он аст, ки дар Тоҷикистон роҳбари дурбину кордон Эмомалӣ Раҳмон зимоми давлатдориро ба даст гирифта, сулҳро пойдор кард, гурезагонро ба ватан баргардонид, кишварро аз лиҳози иқтисодиву иҷтимоӣ пеш бурд.

Имрӯз мо дар фазои орому осуда зиндагии ободу пурсаодатро соҳибем. Ҳадаф аз бо ҳам овардани воқеаҳои ҳамсони Афғонистону Тоҷикистон он буд, ки аз онҳо хулоса барорем, аз таърих сабақ гирем ва ҳеҷ гоҳ хатогиҳои гузаштаро такрор накунем.

Дар шароити кунунӣ муҳимтарин неъмат ин сулҳу осоиштагист. Бояд ба қадри ин неъмат бирасем ва пайваста дар ҳифзу таҳкими он кӯшиш ба харҷ диҳем.

Имрнӯзҳо иддае аз ҷавонон дастовард, ободӣ ва сулҳу оромии диёрро нодида гирифта, ба гурӯҳу ҳаракатҳои тундрав шомил мешванд. Онҳо оқибати рафтору кирдори худро намедонанд. Намедонанд, ки ҷаҳолат ба ҷомеаву давлат хатар эҷод карда, ҳаёти худ ва наздиконашнро низ тира месозанд. Аз ҳаводиси имрӯзи Афғонистон ибрат гирифта, бо Ватани ободу осудаи хеш шукргузорӣ бояд кард.

Муҳайё Абдусаломова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд      

Нашр шуд: 03 сентябри 2021

Дида шуд: 684 маротиба